கார்ப்பரேட் வாழ் மக்களுக்கெல்லாம் மிகப்பரிட்சயமான வார்த்தையிது. இந்த தலைப்பை பார்த்ததுமே சரியா "ஆப்பு+ரைசல்'னு படிச்சா,
"என் இனமய்யா நீங்கள்".
கேள்விப்படாதவங்களுக்கு சின்ன அறிமுகம்:
அது ஒண்ணுமில்லைங்கோ, நம்மூர்ல பொங்கல், தீவாளினா சம்பளத்த
கொஞ்சம் ஏத்தித் தருவாங்கல்லோ,அதேபோல வருசத்துக்கொருக்கா இந்த கார்ப்பரேட் கம்பெனியில கொடுக்கறதுக்கு,சிலபல நடைமுறையிருக்கு
அதுக்கு பேர் தான் அப்புரைசலு :-/
பண்ணையில வளர்த்த கோழி, நேரா பார்பிக்கியூ கிரில்லுல போயி
சிக்குனாப்படி, காலேஜ் கேம்பஸ்ல செலக்ட்டாகி, ஐடி கம்பெனியில வேலை
கெடச்சு அல்லோகலப்படற ஒரு
அறியாமண்ணோட,(மைண்ட் வாய்செல்லாம்
மியூட்ல வைங்கப்பா)
அவலக்குரல் இது.
மொதோ வருசம் இன்க்ரிமென்ட்டுனு சொன்னதுமே, "நான் ரொம்போ
ஹேப்பி, அண்ணாச்சி".நாமதான் காலேஜ்லருந்து அப்படியே இங்க வந்துட்டோமே
அதுனால,க்ளாஸ்ல இருக்கற மாதிரி பயங்கர சின்சியர்.
மேனேஜர் வந்ததும் எந்திரிச்சு குட்மார்னிங் சொல்றதுலருந்து, கேண்டின் பக்கம்கூட
போகாம, சீட்டிலயே சாப்பிட்டு, அடுத்த ஷிஃப்டுக்கும் சேர்த்து வேலைசெஞ்சு, அட,மீட்டிங்குல கூட, தூங்காம,மொபைல
நோண்டாம (அட, ஆமாங்க! அப்ப நான் வைச்சிருந்தது, நோக்கியா-1100 தான்!!!!!
#படையப்பா-சிவாஜி வாய்ஸ்ல படிச்சிடுங்க..ஹிஹி) கையத்தூக்கி பதில் சொல்றளவு அப்படியொரு அர்ப்பணிப்பு.(என்ன்ன்ன, பொய் சொன்ன வாய்க்கு பொராட்டா கெடைக்காதா)
ஒரு நாள் டேமேஜர்கிட்டயிருந்து ஒரு ஓலை,"இந்தாம்மா, இந்த வருசத்துல எத்தினி
ஆணியை எப்படியெப்படியெல்லாம் கழட்டுனன்னு வெலாவரியா ஒரு பிரசன்டேஷன்ல போட்டு, இத்தனாம் தேதிக்குள்ளாற சப்மிட் பண்ணிடுனு”.
உடனே என்னோட மனக்கோட்டையில, விக்ரமன் பட பாட்டுல முன்னேறும் ஹீரோ போல, "லாலா-லாலா--லாலாலா---லாலா"பேக்ரவுண்ட்
மியூசிக்கோட, கனவெல்லாம் நனவாகுறா மாதிரி, ஒரு இல்லயில்ல பல கற்பனை.கஷ்டப்பட்டு அந்த பிரசன்டேசன
முடிச்சனுப்பிட்டு, அம்மா சைகைக்குக் காத்திருந்த தலைவா ரிலிஸ் மாதிரி, டேமேஜர்
பதிலுக்குக் காத்திருந்தேன். கூகுள் சர்ச் பட்டன் கதறக்கதற, என்னவெல்லாம் கேட்டா, எப்படி பதில் சொல்லனும்,
எப்படி ப்ரசண்ட் பண்ணனும்னு அர்ஜூன்-ரகுவரன், முதல்வன் இன்டர்வியூ ரேஞ்சுக்கு,
ப்ரிப்பேர் பண்ணிட்டுப்போனா, அது கடைசியில் அர்னாப்-ராகுல் இன்டர்வியூ மாதிரி நடந்துருச்சு. :( சூ சேட்… யூ நோ.
முதல்வருச அப்ரைசல்:
டேமேஜர் - 5 ஸ்டார்க்கு, உங்கள நீங்களே ரேட் பண்ணினா எத்தன ஸ்டார் குடுப்பீங்க?
மீ (தி இன்னோசென்ட்)- (குரலில் தன்னம்பிக்கை, தாறுமாறா தடம்புரண்டோட,சீட்டின்
நுனியில் வந்து) 4.5 சார்.
டேமேஜர்- சோ,உங்களுக்கு எல்லாம்
தெரியும்னு நீங்க நினைக்கறீங்க. மொதல இந்த ஆட்டியூட மாத்தனும்.
மீ (தி இன்னோசென்ட்) ங்கே என்ன? ஆட்டுக்குட்டி வாங்கணுமா (மனசுக்குள்ளாறதான்)
டேமேஜர் - உங்க பெர்மான்ஸ் நல்லாதான் இருக்கு..ஆனா,
(இந்த வார்த்தைகள்
காதுக்குள்ளாற பாய்ஞ்சதும்,சொங்கிப் போயிருந்த நான், காளிமார்க் சோடா
குடிச்சமாதிரி தெம்பா நிமிந்தேன்)
டேமேஜர் – உங்களோட டொமைன்
(“X”) மட்டும் கான்சண்ட்ரேட் பண்றீங்க, நீங்க ஏன் அந்த “Y” ப்ராக்ஜெட்ல இன்வால்வ்
ஆகக்கூடாது?
மீ – சார், நான் வொர்க்
பண்ற லைன் வேற, அந்த ப்ராக்ஜெக்ட் வேற.,,,
டேமேஜர்— (அனாயசமாக
இல்லாத தலைமுடியை கோதிக்கொண்டு) சோ வாட்? கத்துக்கனும், நெறையா கத்துக்கனும் அதான்
நமக்கு சொத்து.
என்னோட ஐக்யூ லெவல்
சராசரிக்கு அதிகமாயில்லாததால், அவர்,
”இன்க்ரீமெண்ட்டா? பிம்பிளிக்கா பிலாபி”யென மறைமுகமாய் சொன்னது மரமண்டையில் உரைக்காது போயிற்று. நான் கூகுளை கதறடித்தது போல், அவர் விக்கிபீடியாவை
கதறடித்து, நெறையா ப்ரிப்பேர் பண்ணியிருப்பர் போல, சோடா குடிக்காம,
பேசிக்கிட்டேயிருந்தார் மனுசன். என் நிலைமையோ, ஆட்டோ ட்ரைவரிடம் சிக்கிய அரவிந்த
கெஜ்ரிவாலானது.சம்பிரதாய விழாவில், தேசிய கீதத்தை எதிர்பார்க்கும் பள்ளிக்
குழந்தையாய், மீட்டிங்கின் ஆயுளை அளவிட்டுக் கொண்டிருந்தேன்.
ஒருவழியா முடிச்சுட்டு,
நான் என்ன சொல்றேனு,உங்களுக்கு புரிஞ்சுதுல்ல.உங்க டார்கெட்லாம் க்ளியரா
இருக்குலனு, ரெண்டு லோடு வேலையக் அதிகமாக் குடுத்துட்டு, குட். அடுத்த வருசம்
உங்களுக்கு நல்ல ஹைக் நிச்சயமா இருக்கும்” கோட் கோபியாய் உறுதியளித்தார். ”பை தி
வே, ட்ரெயினிலருந்து உங்களுக்கு பெர்மனண்ட் எம்ப்ளாயியா ப்ரோமோசன் கெடைச்சுருக்கு.
இட்ஸ் கிரேட்”, என்றபடி கை குலுக்கிவிட்டு போயிட்டார். ஆனா, அந்தப் பதவியையும்,
சம்பள ஸ்லிப்ல வாங்குறதுக்குள்ள, HR டிபார்ட்மெண்ட்டுக்கும் டேமேஜர் கேபினட்டுக்கும்
அஜித்த விட அதிகமா நடக்கவிட்டுட்டாய்ங்க, பாவி மக்கா. L.
சரி, இந்த வருசம்
இல்லாட்டி, அடுத்த வருசம்னு மனச தேத்திகிட்டு, மறுபடியும் சின்சியாரிட்டி சிங்கமாக,
உழைக்கத் தொடங்கினேன்.”எலக்சன் ரிசல்ட் வரும் முன்னே, ஊழல் வழக்கு வரும்
பின்னே”ங்கறாப்படி, அடுத்த வருசத்து அப்ரைசல் மீட்டிங்கும் வந்துச்சு. மார்ச்
மாசமும் வந்துச்சு. என்னோட கற்பனைக் குதிரை, 4G ஸ்பீடுல, தறிகெட்டு செவ்வாய்
கிரகம் வரை ஓட ஆரம்பிச்சது, முந்தின வருசத்தை ரீவைண்ட் பண்ணிப் பார்த்ததும்,
தொபுக்கடீர்னு குப்புற விழுந்துடுச்சு.
இப்ப, நான் அந்த X,Y,Z
(நல்லவேளை இங்கிலிஷ் எழுத்து அதோட முடிஞ்சு போச்சு) இத்யாதி ப்ராஜெக்ட்ல இன்வால்வாகி,
நல்லபடியா வேலை செஞ்சுட்டுருந்தேன். அதுக்கு அடையாளமா, நாலஞ்சு மெடலு, அவார்டுனு
வாங்கிக் குவிச்சுருந்தேன். (அது, காசியப்பன் பாத்திர கடையில ரிஜெக்ட்டானது, தனி
சோகம்).இந்தவாட்டி, எப்படியும் நல்ல இன்க்ரிமெண்ட் வாங்குறோம், ”ஆத்தா எனக்கு
இன்க்ரிமெண்ட் கெடைச்சுருச்சு”னு கத்தறோம்னு முடிவு பண்ணிகிட்டேன்.
இரண்டாம் வருச அப்ரைசல்:
டேமேஜர் - 5 ஸ்டார்க்கு, உங்கள நீங்களே ரேட் பண்ணினா, எத்தன ஸ்டார் குடுப்பீங்க?
மீ – (இந்த கேள்விக்கு, போனவாட்டி மாதிரி பல்ப் வாங்கக் கூடாதுனு, மீராகுமார் மாதிரி, சிரிச்ச முகமா,) 3 சார்.
டேமேஜர் –ஏன் ஏன் ஏன்??
(மனசுல ரகுவரன்னு நெனப்பு :-/) உங்கள் நீங்களே குறைச்சு மதிப்பிடக் கூடாது.
மீ – (மன்மோகன் மாதிரி
வாயடைச்சுப் போயி பாத்துட்டு இருந்தேன்).
டேமேஜர்— நீங்க லீவு
நாள்ல போன் பண்ணினா, எடுக்கறதே இல்லையாமே.
மீ- சார், அதுவந்து,
லீவுனாலே…
டேமேஜர் –வெயிட் அண்ட்
லிசன், உங்களோட பொறுப்புகள் கூடியிருக்கு, அதுக்கேத்த மாதிரி நீங்க வேலை
செய்யனும், ஒகே?
மீ – ஒகே, சார்.
மறுபடியும் வாழ்க்கையின் 1.30 மணி நேரத்தை கருணைக் கொலை செஞ்சுட்டு, அவரு பேசறத கவனிச்சுட்டுருந்தேன்.
இடையில வேற, “நானெல்லாம் அந்தக் காலத்துலனு”. அவரோட சுய சரித்திரத்தை
ஆரம்பிப்பாரு,பாருங்க ஷப்பாஆஆஆ, கடவுள் ஏண்டா காதைக்கொடுத்தாருனு ஃபீல் பண்ண
ஆரம்பிச்சுடனும்.அச்சுப்பிசகாமல் போனவருசம் பேசுன, அதே வழவழா கொலகொலா வசனங்கள்.
இந்த வருசம்
இன்க்ரிமெண்ட் வந்துச்சு, ஆனா, நான் நெனைச்சதுக்கும் வந்த பர்சண்டேஜ்க்கும்,
மிடில் க்ளாஸ் பட்ஜெட்ல விழுகுற மாதிரி துண்டு, இல்லயில்ல பெரிய ஜமுக்காளமே
விழுந்துருந்தது.நேரா டேமேஜர்கிட்டப் போயி, என்ன சார், இப்படியாகிடுச்சுனு கேட்டா,
“ஆனா பாருங்க, எங்களால முகேச காப்பத்த முடியலன்னு” சொல்ற டாக்டர் மாதிரி கையை
விரிச்சுட்டார்.ரெண்டு, மூணு நாள் கடுங்கோபத்துல ரெண்டு வேளை ஸ்னாக்ஸ கட்
பண்ணிட்டு சோகமா சுத்துனேன்.அப்புறம் தம்பி ராமையா
போல, அதுவே பழகிடுச்சு.
இந்த வருசமாச்சும்,
காம்ப்ளான் உதவியில்லாம, நல்ல சம்பளத்த எட்டிப் பிடிக்கனும்னு தீவிரமா உழைச்சேன்.
அப்பப்ப, கையில ஃப்ளூட்டோடா, ஸ்ரீகிருஷ்ணர், கனவுல வந்து, ”கடமையைச் செய், பலனை
எதிர்பாரதே”னு அறிவுரை சொல்லிட்டுருந்தார். அதனால கண்ணுங்கருத்துமா படம் பாக்கறத
குறைச்சுட்டு, ட்விட்டர், ஃபேஸ்புக் மட்டும் அப்பப்ப யூஸ் பண்ண ஆரம்பிச்சேன்.
வேலைக்கு நடுவுலதான். நம்புங்க மக்களே, “நம்பிக்கை, அதானே எல்லாம்”.J அடுத்த மார்ச் மாசம்
வந்தது, காதுக்குள்ளாற கானாபாலா, “காசு, பணம், துட்டு, மணி, மணி”னு கத்திக்கிட்டுருந்தார்.
மூணாவது வருச, அப்ரைசல்
மீட்டிங்:
டேமேஜர் – வேலை செய்யறது
முக்கியமில்லமா, வேலை வாங்கக் கத்துக்கணும்.
மீ—ஒகே சார்.(இவரு
எப்பப்பாரு , மருமகளை குத்தஞ்சொல்ற மாமியாராட்டம் எதாவது சொல்லிகிட்டே இருப்பாருனுதான்
தெரியுமே)
டேமேஜர்- அந்த
ப்ராஜெக்ட்ல இது என்னனு தெரியுமா? இந்தப் ப்ராஜெக்ட்ல அது என்னனு தெரியுமா? ஏன்
அதப் பண்ணல, இதப் பண்ணல. பில்கேட்ஸ் எப்படி முன்னுக்கு வந்தார் தெரியுமா,
இன்போசிஸ் நாரயணசாமி பத்தித் தெரியுமா?
(அனுஷ்காவும், காஜலும்
மாறிமாறி, உங்க டூத்பேஸ்ட்ல உப்பு இருக்கானு கேட்டு ஏத்திவிட்டதால, எக்கச்சக்கமா
சாப்பிட்ட உப்பு வேலை செஞ்சு,சார், எனக்கு 16 புள்ளி கோலம் பக்காவா
போடத்தெரியும்.. உங்களுக்கு தெரியுமானு? அடிவயித்துலயிருந்து பொங்கிவந்த
ஆத்திரத்துக்கு, நாபிக்கமலத்துலயே ரெட் சிக்னல் போட்டு)
மீ--சார், என்னோட
டார்கெட்லாம் முடிச்சுட்டேனே, க்ளியரா.
டேமேஜர் – வெயிட் அண்ட்
லிசன், உங்ககிட்ட இன்னும் அதிகமா எதிர்பாக்குறோம். உங்க டார்கெட் லிஸ்ட்ல எதாவது
சந்தேகமிருக்கா? இல்லையா. குட்.
மீ – ஒகே சார்.
மறுபடியும் டார்கெட்னு
ஒரு லிஸ்ட்ட குடுத்துட்டார். இப்போ காதுக்குள்ளாற, அதர்வா தான்
அடிக்கடி,“நியாமாரே, இது நியாமரே, கொஞ்சம் சேத்து போட்டுக் குடுங்க
நியாமாரேஏஏஏஏ”னு வாய்ஸ் குடுத்தார். :( காலம் செம கடுப்பாக, கழிந்துகொண்டிருந்த வேளையில், கொடுமை கொடுமைனு லத்திகா பாக்கப்போன தியேட்டர்ல, அதவிடக் கோரக்கொடுமையா வேலாயுதம் ட்ரெய்லர் போட்ட கதையா,இங்கயிருந்து வேற
கம்பெனிக்கு மாறுன பக்கிகள் எல்லாம் ”அட, இன்னுமா அதே
கம்பெனியில இருக்கனு” கேட்டு காதுல ஆசிட்ட ஊத்துச்சுங்க..
கொஞ்சம் உற்றுநோக்கி,
சீர்தூக்கி, பாத்ததுல, வெளியயிருந்து வந்து ஜாயின் பண்றவங்களுக்கு, கெடைக்கற
சரியான அங்கீகாரம் கூட நமக்கு கெடைக்கலங்கற உண்மை, பொளேர்னு பொடனியில
அறைஞ்சது.அப்பப்ப, எனக்கும் டேமேஜருக்கும் வாய்க்கால் சண்டையாகி, மூஞ்சத்
தூக்கிவைச்சுட்டே சுத்துவேன். சில நேரத்துல செம கடுப்பாகி, ரிசைன் பண்ணிடலாம்னு
நெனைக்கும் போது, நல்ல ஷைனிங்கான, அலுமினியத் திருவோடு ஒண்ணு, கண்ணு முன்னாடி
ஃப்ளாஷாகி, நம்மள ஆஃப் பண்ணிடும்.அதுவும் ஜீன்ஸ்,டி சர்ட், ஃப்ரீ ஹேர்,
ஆண்ட்ராய்ட் ஃபோன் சகிதம் ஒரு பெக்கர நினைக்கவே கொடூரமா இருந்ததால, பொதுநலன் கருதி
அந்த முடிவ அத்தோட கைவிட வேண்டியதாப்போச்சு.
வந்த இன்க்ரிமெண்ட்ட,
பாத்ததும், தொண்டைக் கமற, குரலடைக்க, கண்ணுல, அழுகை முட்டிக்கிட்டு வரும். எதிர்த்துப்
பேசத் தெரியாம, என்ன தப்புனே புரியாம, வேலையை விடமுடியாத இயலாமையும் சேர்ந்து,
பாடாப்படுத்தும்.
டேமேஜர்
அட்ராசிட்டிகளையும், ஆஃபாயில் ரூல்ஸ்களையும் பாத்து வெறுப்பாகி,
“கூடவே சுத்துறியே செவ்வாழை
நீயாவது சொல்லக்கூடாதானு” டீம் லீடர்கிட்ட போய் சொன்னா,”நீங்க ஒண்ணு பண்ணுங்க,
உங்களுக்கு தெரிஞ்சதெல்லாம், இந்தப் புது பையனுக்கு சொல்லிக் குடுத்துடுங்க”,
அப்பறமா, உங்களுக்காக, நான் அவர்கிட்ட பேசறேன்” அப்படின்னு நமக்கு வைக்கிற ஆப்ப,
நம்ம கையிலயே குடுத்து வைச்சுக்கச் சொல்லுவார்.
யோசிச்சுப் பாத்தா, இந்த
நாலு வருசத்துல, பணத்தைத் தாண்டின பல விசயத்த கத்துக்கிட்டேன்.
1.சிரிச்சுகிட்டே நம்ம
மேல திணிக்கிற வேலைகளை அதே சிரிப்போட எப்படி தவிர்க்கறது.
2.என்னதான் உறவு
கொண்டாடினாலும், வேலைனு வரும்போது சக பணியாளரா மட்டுமே யோசிச்சு நடக்கறது.
3.நாம கஷ்டப்பட்டு
கத்துக்கிட்ட விஷயங்கள, கேட்காம யாருக்கும் இலவச அறிவுரையா சொல்லக்கூடாது.
4.நாம செய்யற ஒவ்வொரு
வேலைக்கும் அதிகப்படியான வேலைக்கும் ஆதாரம் வைச்சுக்கனும்
5.கடைசியா, “சின்ன வேலையை
ஈஸியா முடிச்சுட்டாலும், அத கஷ்டப்பட்டு செஞ்சமாதிரி” காட்டிக்கனும்.
மொத்தத்துல, நாம வேலை
செய்யறமோ இல்லியோ, வேலை செய்யறமாதிரி நடிக்கறத மட்டும் நிறுத்தவே கூடாது.தப்பே
பண்ணினாலும், மாரியாத்தா சத்தியமா, நான் பண்ணலனு அசராம, அடிச்சு பொய் சொல்லனும்.
தப்பித்தவறி, மாட்டிக்கிட்டோம்னா, ஆமா, நாந்தான் பண்ணுனேன், இனி நடக்காம
பாத்துக்கறேன், ஒப்புக்குச்சப்பானா ஒரு டயலாக் அடிக்கனும்.
கொஞ்சம் தெளிவா, நாலாவது
வருச அப்ரைசல் மீட்டிங் முடிச்சாச்சு. இந்தமுறை அர்ணாப் இண்டர்வியூல கூட நாரயணசாமிய
சேர்த்தா மாதிரி, டேமேஜர் கூட, டீம்லீடும் இருந்தார். வழக்கமா, அவங்க நம்மள
பேசவிடாம, பேசுவாங்க. இந்ததடவ, நான் எல்லாத்துக்கும் பிதாமகன் விக்ரம் ரியாக்சன் குடுத்ததுல,
கொஞ்சம் பயந்து, என்னம்மா, எதாவது பிரச்சனையிருக்கானு கேட்டாங்க.
என்னோட, எதிர்பார்ப்பு
இதுதான், இதெல்லாம் நான் செஞ்சுருக்கேன். இவ்ளோ அவார்டு வாங்கியிருக்கேன், க்ளையண்ட்கிட்டயிருந்து
வந்த ரெஸ்பான்ஸுனு ரமணா ரேஞ்சுல பில்டப் கொடுத்துட்டேன்.
கொஞ்சம் தைரியமா
பேசுனனாலயோ என்னமோ, ப்ரோமோசன் கன்ஃபார்ம்டு. J இன்க்ரிமெண்ட்டைப்
பொறுத்து, இதே கடையில டீ ஆத்துறதா இல்லையானு முடிவு பண்ணிட வேண்டியதுதான் பாக்கி.
நிச்சயமா, இனி வேறெந்த கடையில போயி குப்பை கொட்டினாலும், என்னால சமாளிக்க
முடியும்.அப்ரைசல்ங்கிற பேர்ல வருசாவருசம், ஆப்ப மட்டும் ரைஸ் பண்ணிட்டுருந்த
அராஜகத்துக்கு முற்றுப்புள்ளி வைக்கிற நேரம் வந்தாச்சு.
இதனால்
சகலமானவர்களுக்கும் சொல்றதென்னனா, என்னதான் வேலையை நேசிச்சாலும், அதுக்குரிய
மரியாதையும் அங்கீகாரமும் கிடைக்காத இடத்துல அந்த வேலையை செய்யறது, அத
அவமானப்படுத்தறதுக்குச் சமம்.அம்புட்டுத்தேன்.
சுபம்
